ANTORCHAS
En la terraza expuesta,
la ciudad ante mí
se entrega mansa y quieta.
Noche azabache y mil antorchas
se llevaron el fuego
que quemaba.
Silencio absurdo en el suburbio
que no escucho, atento ya
al canto de sirenas.
Todo se ha subordinado
a la presencia señera
del amor inmutable.
Publicado en "De alboradas y de ocasos" 2005
Submited by
Viernes, Mayo 20, 2011 - 13:28
Poesia :
- Inicie sesión para enviar comentarios
- 613 reads
other contents of Wences
Tema | Título | Respuestas | Lecturas | Último envío | Idioma | |
---|---|---|---|---|---|---|
Poesia/Dedicada | DE EMBOSCADAS Y FANTASMAS | 0 | 2.993 | 05/17/2011 - 22:01 | Español | |
Poesia/Tristeza | AUNQUE YA LO SEPAN | 0 | 2.126 | 05/17/2011 - 21:55 | Español | |
Poesia/Dedicada | MIS TIEMPOS PERDIDOS | 0 | 2.485 | 05/17/2011 - 21:53 | Español | |
Poesia/Dedicada | SONRISA DE CHOCOLATE | 0 | 2.140 | 05/17/2011 - 21:52 | Español | |
Poesia/Dedicada | VISIONARIO | 0 | 3.086 | 05/17/2011 - 21:50 | Español | |
Poesia/Dedicada | UN CLARÍN | 0 | 3.162 | 05/17/2011 - 21:48 | Español | |
Poesia/Dedicada | LA ÚLTIMA NOCHE DE MI PADRE | 0 | 2.409 | 05/17/2011 - 21:47 | Español | |
Poesia/Meditación | NOCHE BUENA | 0 | 2.639 | 05/17/2011 - 21:44 | Español |
Add comment