Ela ia e Ele vinha
Ela ia e ele vinha
Ela ia e ele vinha,
Olhavam-se e sorriam,
Ele ia e ela vinha,
Como que se perseguiam,
Isto duas vezes por dia,
Ela ia e ele vinha,
Ele vinha e ela ia,
De tarde e de manhãzinha,
Nos olhos fundos traziam,
O nascer e o pôr-do-sol,
Pareciam velas que acendiam,
Na manhã e de tarde apagavam.
Ela ia e ele vinha,
Ele vinha e ela ia,
Até que um dia,
(Bem à tardinha),
Unem-se num longo beijo,
E daí prá frente,
Ele ia e ela ia,
Ela vinha e ele vinha,
E foi assim sempre, até que a morte,
Veio, de mansinho,
E levou, primeiro um,
E depois, o outro,
Ele não veio... mais,
E ela também... não mais veio.
(mas continuaram os filhos e netos
Sorrindo e percorrendo os mesmos caminhos )
Jorge Santos (16/11/2010)
http://namastibet.blogspot.com
Submited by
Poesia :
- Inicie sesión para enviar comentarios
- 3411 reads
other contents of Joel
Tema | Título | Respuestas | Lecturas | Último envío | Idioma | |
---|---|---|---|---|---|---|
Ministério da Poesia/Aforismo | Inquilino | 0 | 6.652 | 11/19/2010 - 19:13 | Portuguese | |
Ministério da Poesia/Aforismo | Pietra | 0 | 5.177 | 11/19/2010 - 19:13 | Portuguese | |
Ministério da Poesia/Aforismo | não cesso | 0 | 5.500 | 11/19/2010 - 19:13 | Portuguese |
Add comment