The Epilogue (Balbal-5)

The Epilogue (Balbal-5)
By: Edgar R. Eslit

Nanginaw-kinaw ang kinidlap sa silaw sa adlaw ibabaw sa dagat samtang hinay-hinay kini nga misalop sa kahaponon. Ang mga banlas sa mga gagmay nga mga balod sa baybayon nagpakita nga ang dagat miabiba na ngadto sa pagtaob. Ang pipila ka mga gagmay nga mga dahon, samtang nangahulog gikan sa ponoan sa mga kahoy, inanay kining gitaral sa ayohop sa hangin ngadto sa lapyahang ug sa kitib sa mga ngilit sa baybayon. Maaninag na ang pipila ka mga sugang dagitab nga gipasiga sa mga lumolopyo sa maong lugar sulod ug hadool sa ilang nahimutangan. Ang mga mananagat nga nanag-andam sa ilang mga binigiw, pukot ug panagat; mamatikdang okopado usab alang sa ilang paglawig sa halapad nga kadagatan. Lamyos nga hangin ug natural nga talan-awon ang nakapadugang sa katam-is sa pagpanoroy sa mga managhinigugmaay sa abertong tambayanan sa Centenial Park. May budyong sa dakong barko ang mabati, timaan kini sa iyang pagpontarya ug andar sa sunod niyaning distinasyon. Ang mga kabyaw ug pipila ka mga kulaknit, alingasa ug sadya nga nangawas sa kong asa gikang kweba nga dili halayo sa ilang nahimutangan. Sa usa sa mga lilim sa dakong Mantalisay, naglingkod si Lendio samtang nakaoraray sa iyang paanan ang hinigugmang si Charlotte.

Nindot ang maong lugar. Paborito kining tambayan sa mga managhigalaay para sa ilang panag piknik. Ug mas paborito kini sa mga managtrato sa takna sa kahaponon hangtud na sayong kagabhion. Didto, dili na ikatingala sa uban ang mga tawhanong milagro nga manghitabo matag karon ug unya. Natural na nga mabati ang mga pinogngang tingog ug agolo sa maong dapit dungan sa pagbanlas sa nangapusgay nga balod ngadto sa mga bantilis nga mga bato padulong sa hunasan. Ang himatyong sinag sa hapunong adlaw ug karomantiko sa krisindong bulan, saksi nianing tanan. Para sa mga manag-uyab nga nagdaginot, o sa lalaking inot, bahala nag mangapasnot, kini nga lugar, walay nay susama ka nindot. Pasagdan ta una kini nga mga iksinina ug tan-awon ta ang atong bida.

Charlotte: Gustong kong mahibalo sa tanan, Lendio?

Lendio: No, let’s just put it that way.

Charlotte: Ngano man?

Lendio: The only reason why you’re still breathing is because you don’t know them.

Charlotte: (Nakalitan) Uh. Who are the people who knew this story?

Lendio: A few of my classmates in school. But the complete, or should I say almost complete detail, is only known by my teacher and you.

Charlotte: Nahadlok ko, Lendio.

Sakto ang pamati ni Charlotte. Ug mao usab kini ang gibati ni Lendio ngato kaniya. Tanang tawo nga malambigit kaniya, mahimo kining babag sa iyang mga katoyoan ug plano sa kinabuhi tungod kay pwedi silang gamiton sa mga dili ingon nato nga ikabalag niya. Tanang mga haninono, mao usab kini ang gipahimangno ngadto kaniya.

Charlotte: You said that we’re part of that book, right? Why?

Lendio: I think, the right question to ask is, how?

Charlotte: What do you mean?

Lendio: I can’t go on pretending, Charlotte! We need to stop this. And you can help me do it.

Charlotte: How?

Lendio: That’s it. That’s the right question to ask! Let’s bring back the time. Join me.

Charlotte: Huh?

Lendio: Let’s return the book to where it rightly belongs. Let’s burn it.

Charlotte: But you already buried it.

Lendio: That’s what you think. That wasn’t the real book. That was just a diversion to make them believe that I was doing the right thing. For all you know, we have been deceived by them for quiet some time already. Don’t you know it? We have been deceived! Busa, sa dili paka mobalik ug Manila, kinahanglan nga matuldokan na nato kining tanan tungod ug alang sa imong kaayohan.

Kusog nga hangin ug pipila ka mga lag-it nga kidlat ang nabati ug nakita sa tanang mga tawo nga nagkatigom sa park. Dili kini maayong talimad-on. Gihanggat ni Lendio sa pagpamauli ang hinigugma. Igo sila nakasaka sa jeep, wala madugay, mibusagak ang kusog nga ulan. Ug kay gamay ra ang nanakay, padayon ang paglampunganay sa duha sulod sa sakyanan.

Sa ilang pag-abot, walay ulan sa ilang dapit, busa me deritso na sila sa balay ni Lendio. Mingaw sa sulod ug ngit-ngit. Milingkod si Charlotte sa kawayang bangko samtang gihagilap ni Lendio ang pusporo para sa iyang lamparilya. Human niya kini madagkutan, misulod siya sa kwarto ug gibit-bit niya ang libro nga gipotos sa itum nga panapton sa iyang pag gawas. Maski ug nangiyogpos, halatang kabado ug nahadlok si Charlotte. Iyang gilatag ang libro sa lamisita atubangan ni Charlotte. Ug si Charlotte na ang mikadlit sa pusporo human kini matunol ni Lendio ngadto kaniya aron dagkutan ang latum nga kandila nga natunol usab sa ulitawo ngadto kaniya. Gilatag dayon ni Lendio ang karaan nga aluminom nga plangana sa salog para butangan sa sinunog nga mga pahina sa libro human kini maduslitan. Ug sa wala pa kini nila sugdi, may pipila ka mga orasyon sa pulong nga Hebrew ang gilitok ni Lendio para sa iyang pagsugod sa pagsunog. Misamot ang kakulba sa dalaga sa dihang iyang nakita ang libro nga mikawang sa lamisa nga daw gihuyop sa makusog nga hangin, hinungdan nga nagpakli-pakli ang mga pahina niani. Daw nalanay ug naabo ang panapton nga nakbalot ini. Gusto siyang moistorya pero walay mugawas nga tingog sa iyang baba. Sa pagboka ni Lendio sa iyang mga mata, mibanaag ang tibook palibot daw luminous kining gasiga uban ang libro. Iyang gigunitan ang kamot ni Charlotte ug misinyas sa pagisi sa unang pahina para sa pagsunog. Ug iya kining gisundan. Gisundan, usa-usa, hangtud miabot sila sa unang chapter.

Matag dilaab sa kada papil, human malatag ngadto sa plangana, makita nilang duha nga daw manglupad ang mga litra pataas ug maporma kining mga tawo nga nagtimaan sa mga nanghinabo sa ilang mga nangaging kinabuhi. Dayon, kini taralon sa aso ug hangin palayo kanila hangtud mawala didto sa taas sa atop. Matag papil, daw galantaw sila sa usa ka scene sa usa ka telinobela. Padayon nila kining gihimo ug napotol sa makadiyot sa dihang miagik-ik ug katawa si Charlotte human masud-ong ang usa ka sinaryo nga nahitabo didto sa busay sa Titay. Di ba diay siya mahimoot nga sa paglupad sa aso, hapit midapat sa iyang ilong ang lagom nga lubot ni Lendio. Sa ilang panan-aw, daw padayon pang nahinabo ang tanan. Lab-as pa kini. Ug kalit nga napokaw ang galamhan sa ulitawo sa diyang iyang nakita ug giunsa pagpatay si David. Nagkig-away pa kini sa mga Bartido, pero samtang nakaukob ang iyang baba ngadto sa usa kanila, gipaslang siya pinaagi sa pagpana ni Brosko. Mikagot ang iyang ngipon sa kasoko.

Naputol sa makadiyot ang ilang pagsunog sa mga pahina sa dihang mibagting ang cellphone ni Charlotte. Kini, gapahibalo nga madugay sa pag-uli ang iyang mga ginikanan kay giimbitar sila ug party sa chief sa iyang amahan. Gisundan kini ug toktok sa pwertahan. Dugay kining nasundan. Natingala ang duha. Dugay nga nakatindog si Lendio sa iyang nahimutangan. Gaduha-duha siya sa pag-abli.

Wala siya motindog ug wala usab siya moabli sa pwertahan. Iyang gipiyong ang iyang mga mata. Nakita niya ug si kinsa. Si Haring Hudaino ug mga kauban. Galisod sila sa pagsulod sa balay ni Lendio tungod sa iyang mga pangalkontra nga gitanum palibot sa iyang balay. Kanilang tanan, si Haring Hudaino lang ang iyang gitugutan sa pagsulod. Natula-la ang dalaga sa nakita. Ug nganong dili? Sa iyang mga mata, ang pustora ingon man ang hulagway ug tingog ni Lendio ug Hudaino, popariho sila. Managlahi lamang ang biste.

Haring Hudaino: This is not what talked about, Lendio. Why are you doing this to me?

Lendio: No! That’s an outrageous question, Hudaino. If there’s a person in this planet who’s entitled to ask that kind of question, it should be me!

Haring Hudaino: You made a promise and you deceived us, Lendio.

Lendio: Opps, stop! Rewind! Who started this, huh? You...! You made me believe that you’re on my side up to this time. And, yeah, I trust you once. But won’t gonna happen again.

Haring Hudaino: I see. I thought your life will gonna have a happy ending.

Lendio: Oh, yeah? Is that a threat? Bring it on.

Haring Hudaino: Hahaha... haha... haha. All this time, I never thought that it’s just only be you. I sense that you’re turning your back on me. Why? Do you think that you, your family, and your loved one will survive without me? Hah?

Lendio: Sure! Everything has to end. Including you. I know what you did to Monib and to Daisy. You screwed them all. Just like the other innocent immortal beings, who made contact with you, you made them all crazy. Yes, but sad, you can’t do that to me.

Haring Hudaino: What makes you so sure about it, Lendio. Aren’t you surprised? I made you. Everything you got belongs to me. Now, you’re questioning my authority.

Lendio: Certainly, I am!

Haring Hudaino: Can’t you understand the importance of my purpose? I maintain the balance between my world and yours!

Lendio: What balance? What world? You imprisoned Malyn not because she committed a mistake. You put her in prison because she failed in her task. She wasn’t able to bring the keys to the temple of Haring Ordosaka. She lost it sa suba which is why you made us believe that the suba is the shortest way going to Ordosaka’s temple yet you commissioned Haring Brosko to retrieve it on our way to the temple. But you succeeded in using me because you knew that mortals are key substitute. The capture of Ordosaka’s temple completed your dominance and control all over the sphere of the Ingkantasya or fantasy land. You used her and you used me to satisfy your last for power.

Haring Hudaino: You don’t understand. They all rightfully belong to me being the overall king.

Lendio: Really? And why was Haring Brosko turned his back against you? That’s because you deny him of his rights to run his kingdom. FYI, why don’t you check your Badlisang Salamin, for you to refresh your sagging memory.

Haring Hudaino: And have you not discovered, why, all through the years, Malyn has became the center of our problem.

Lendio: Tell me.

Haring Hudaino: That’s simply because she was born out of wedlock between human and a rogue fairy. It was Ordosaka and Brosko who made sure that it will happen. She them became nuance to our world. To regain my trust, Waling-waling devised a plan to string the lapses together but it only boiled down to a bigger problem after you showed up. Malyn is our only instrument to get into your world if you did not come.

Lendio: And why did you not eliminate me when you have the chance?

Haring Hudaino: Simply because I made a promise. I stand by my promise.

Lendio: Then, why now? Why?

Haring Hudaino: That’s because you broke yours! Humans are very predictable. You think that you can get away with this? You simply don’t know what you are getting into, Lendio.

Lendio: I am, Hudaino. I’m ready to face you.

Aning panahuna, gisinyasan ni Lendio si Charlotte sa pag pakli sa libro ngadto sa page 282. Gihimo kini sa dalaga ug gigisi kini niya dungan sa pagduslit niani sa gasigang kandila. Nidilaab kini ug nakita ni Haring Hudaino ang tanang nahinabo didto sa sulod ug gawas sa palasyo. Gisundan pa kini sa pagsunog sa dalaga sa laing pipila ka mga pahina nga nakapakurat sa hari. Misiga ang iyang mata sa nakita.

Haring Hudaino: How did you do that?

Lendio: Well, see it by your self (pointing to the burning pages) . Malyn, Adulantis, Ordosaka, Brosko, Waling-waling, etc. and everything you did to me for the past two years, or say, 200 years in your own calculation, are just but part of your grand design to gain total control of your fantasy land. And, now you want to expand it using my me. You use me, even Charlotte, to escalate plan in our world. Do you think I’m dumb and blind? Hudaino...

Kzzzit...booom. Wala katiwas si Lendio sa iyang i istorya. Kalit siyang natumba sa dihang naigo siya sa kilat nga migawas gikan sa baston ni Haring Hudaino.

Haring Hudaino: What makes you think that you can stop me? Ha...?

Gipunting pagbalik sa hari ang iyang baston sa dughan ni Lendio para sa pagtira niyag usab. Kini ang gikalisang ni Charlotte. Misinggit kini nga maoy nakalibri kaniya. Sa salog midapat ang kilat nga gikan sa iyang baston. Mimarka kini ug dakong kabhang sa salog. Ang gikatingala sa hari, wala maintimano si Lendio sa iyang pagka-igo. Isip kinatas-an sa tanang mga hari sa inkantasya, gipanag-iya niya ang kinakusgang gahom nga dili makiompara sa uban. Pwede kining mobongkag ug usa ka pangpang sa usa lamang ka tira pero wala kini halos bati-a ni Lendio. Nahagba lamang siya sa salog human siya maigo niaani. “Imposible”, kini ang misantop sa ulo sa hari. Ug mibangon ug paspas si Lendio. Nakpatong sa iyang palad ang bantiging bato. Iya kining giaksiyon ug tunol sa hari, ug sa dihang, kalit kining mibusilak ngadto sa dakong siga nga naporma sa daw bola nga nagkislap-kislap ug hinay-hinay nga gihigop ang tanang butang nga nakapalibot kanila. Gikalisang kini ni Haring Hudaino kay pati siya, kalit nga mikawan sa iyang gitindugan; ug paspas nga gihigop sa bola padulong sa sulod niani. Nasundan kini sa mga singgit ug pangalaba sa tanang mga ingkanto ug mga dili ingon nato, nga niadton higayona, mikuyog ni Haring Hudaino. Daw gikutaw sa makusog nga gaaliloyok nga hangin ang sala sa balay ni Lendio samtang gihigop sa bola silang tanan. “Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ahhhhhhhhhhhh...” ang mga alingaw-ngaw sa ilang mga singgit daw makabungol og pwerte ka alangis-ngis sa ilang mga dalungan. Si Hudaino ang katapusang nahigop.

Lendio: Goodbye, Haring Hudaino.

Haring Hudaino: Don’t count on it, Lendio. I’ll be back....

Lendio: Anytime!

Kalinaw ang misunod niadto. Gakurog-korog ang kamot sa dalaga samtang gagunit sa libro. Natolala kini. Gidool siya ni Lendio ug gigakos. Mibakho kini sa paghilak.

Lendio: It’s okay, it’s okay. We’re almost done.

Charlotte: My God. Tell me, Lendio, that I’m dreaming.

Lendio: No! You’re not. Just don’t close your eyes, you’ll loss some of the important episodes that you’ll about to see. Hold still...

Gihagkan ni Lendio ang aping sa dalaga dayong trapo sa iyang mga luha. Dayong niyang abri sa libro ug giwasnit ang sunod nga mga panina. Nahilom na ang dalaga. Misunod kini sa pag gisi sa laing mga pahina. Milingkos si Lendio sa iyang atubangan dayong dol-it ngadto sa kandila sa sunod nga papil. Sugod na kato sa ilang chapter. Murag walay nahitabo.

Lendio: Shall I start on the next page?

Charlotte: Sure (with the smile). Opps, wait, is that me?

Lendio: Who else? I always save the best for last.

Charlotte: Hmmmm. Maro’ kaayo ka ha? Grabe gyod ka ka o. Tan-awa ra gud na, kana o? Gibusohan ko nimo didto sa Kulambugan no?

Lendio: Hahaha, unsay gibusohan? Tan-awa ra gud, di ba ga ubo’ ra ko ana kay natolog ko sa taas. Nganong ga underwear raman pod ka be? Suko ka?

Charlotte: If you only know. Hahahaha

Padayon sa pagsunog sa libro ang duha sa dihang may namatikdan si Lendio sa mga nanghinabo didto sa hospital. Pati si Charlotte, natingala sa iyang nakita. Kini ang nakapahadlok kaniya ug balik.

Charlotte: Lendio, tinood ba kana?

Lendio: Tinood,

Charlotte: Misanib si Malyn sa akong lawas?

Lendio: Yap, ug kana ang nahimong hinongdan nganong nakab-ot nako kining akong disisyon. Never will I allow that they will use you again.

Charlotte: Meaning, you knew that this will happen?

Lendio: Yes, and I’m just waiting for the right time. For your information, dili lang ako ang nabiktima ni Malyn.

Charlotte: And how did you know all of this? What did you do?
Landio: Well, thanks to Lola Kora and this book. They showed me the way. And, this is their last window (He was pointing to the stone). Let’s burn this as well.

Charlotte: But how?

Lendio: Well, ‘am afraid, I’ll have to keep it as my secret.

Charlotte: Lendio...

Lendio: Mwaaa (sabay kidhat). Later....

Charlotte: (holding the hands of Lendio) Sir, before we go, can you promise me one thing?

Lendio: (hugging her) With you, I can promise everything.

Charlotte: Are you going to Capiz?

Lendio: Yap, but I won’t stay long. This is my place. My heart belongs here.

Charlotte: I’ll probably be in Manila by the time you come back.

Lendio: O, come on...

Charlotte: Yeah, that’s mom’s plan. Can’t say no to her. Not even my dad.

Lendio: In that case, can we stay a little longer...hehehe

Charlotte: Here you go, I know you’d ask for it. Who am I to say no? Mmmmwaaa.

Lendio: You are the master of my life and the captain of my soul.

Charlotte: Perhaps, you can tell me now?

Lendio: Okay. Hudaino is very insistent. He talked to me even in my dreams. He used Malyn for his selfish ambition. And he took me because of my gift. At first, I thought that it was a privilege. I was able to explore their world because of my gift. With my exposure to Incantasya, or we’ll just call it fantasy land for you to follow my thoughts, I used not only my the gift but my common sense. In their world, there was chaos like ours. Kings and kingdoms fall because of power struggle. Hudaino couldn’t stand by himself alone. That’s where he took me and used me. Honestly, I only came to know his ban plan when he asked me for the book. Yes, the book because it’s like a bible to them. It tells a lot of things about them, their secrets, and their life line. But since it was lost during the fight among the immortals and elementals in Titay, it was found by a certain Hanino and kept in one of the caves in there. Destiny prevails; ‘twas transferred from one hand to another until it reaches the hand of Lola Kora. There I found it. My discovery of it created another conflict when Marylyn was asked to retrieve it but she gave it to me instead. Why? It’s simple because she wants to get away from Hudaino’s spell and to break free from him. The book had shown me how and she was freed from it when I came to the rescue. Well, that wasn’t the end. She was used again by get rid of the humans. A group of Army succumbed to Hudaino’s wrath after they attacked Malyn who act as Rose at that time.

Charlotte: Is that how complicated this is?

Lendio: Actually, that’s just the tip of the iceberg. I came to realize the black plan of Hudaino after the strongest typhoon devastated almost the whole part of Luzon thereby prompting them to move to Titay. They’re not from Mindanao; they from Luzon. If you have noticed, he doesn’t like humans because, for him, our inventions and discovery create more harm than good. One time, he was showing me how human inventions create hazard when we were in the atmosphere descending down to earth after we defeated Ordosaka. Bulldozers and other heavy equipments were working round the clock to create a subdivision somewhere in Marikina. I was wondering why he was so silent up there but I came to know later on that he was already sending his command to Ryana Mabasa. Later that they, Marikina was flooded. He flooded that part of Manila because hundreds of his kind was affected by the destruction caused by that certain subdivision. Look, that’s just a simple one. His plan includes wiping out the human race from the face of the Earth. Haring Maoga, Haring Langkis and Reyna Mabasa with their men are into this work now. They attack places and destroy them in the guise of flood if not quakes. That is why I wasn’t able to see them most of the time. They made floods, landslide and even quakes and tsunami to hasten their plans. They want to bring back the planet to where it was before where there is no noise, no factories, no pollution, no inventions, no arms especially nukes, and most of all no humans. Have you not noticed that destructions do happen in the populated places? Ang Badlisang salamin showed me all this. That’s the biggest mistake of Hudaino when he allowed me to wander in some of the places in his palace. I slinked into his secret room and found his biggest asset.

Charlotte: Pero murag nindot man and iyang plano.

Lendio: Nindot? You want to be wiped out from the face of the earth? Getting rid of men’s existence is just front of his plan because he wants to show to the other kings and queens that he has the noble intention. He needs their support. Once they achieve it, he’ll be in total control. Well, partly, we can be blamed for the mess we made. What I don’t like is he is playing God. Remember, they were thrown away from the heavens because of their being so ambitious. They were the first who revolted and defied God before Adam and Eve failed. They’re just rogue angels. They can’t go on with their plans in heaven so they find another venue for it. They want Earth.

Charlotte: Why Earth?

Lendio: Mars, Pluto, Jupiter and the other planets in the solar system are already occupied.

Charlotte: You mean...

Lendio: Yes, Aliens are true. While Earth is largely occupied by humans, they still find it so significant because humans remain weak and so predictable. They knew it well since their technology is far advanced than ours. They thrive on our weakness and it’s where they take advantage on. Our death is their gain. Haring Hudaino should have known better before he acted on it. I took advantage of the Balbal for my plan. That he doesn’t know.

Charlotte: Wow! That’s quite a sermon already.

Hahahaha. Dungan silang nangatawa. Giitsa ni Lendio ang bato sa gasiga nga plangana. Lain-laing kolor sa siga ang midilaab diha sa ilang atobangan. Dinhi, nakita nila nga galit-ad si Haring Hudaino. Siya ang Kiransa sa sulod niani. Didto na mabilango ang iyang kalag. Dili niya kaya ang kaiinit sa kalayo nga gikan sa siga sa mga pahina sa libro. Walay tingog nga ilang mabati, pero sa iyang hulagway, banaag ang kasakit ug tionay niyang pag-antos. Wala madugay, mibagting ang cellphone sa dalaga. Gakidlapkiglap kini pero walay ngalan sa caller kong si kinsa. Dala sa iyang kabalaka, mihangyo siya nga magpahatod na kay basin ug muoli na ang superintendent ug ang police.

Lendio: Let’s go....

Sa ilang pag-abli sa pwertahan, grabe ang ilang kalisang kay ilang nasuta nga wala sila sa yota. Naa sila galutaw-lutaw sa kawanangan.

Charlotte: Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa........

Lendio: Charlotte...........

Buntag na. Sa kakusog sa budyong sa barko, kini ang nakapapokaw sa pagkahinanok ni Lendio. Midonggo na ang iyang gisakyan nga barko sa pantalan sa Capiz. Nakapangutana siya sa iyang kaugalingon: “naunsa ko?” “Back there in Iligan, I made the right thing before I took this boat?”. Miginhawa siya ug lalom dayon ug hikap sa iyang buhok uh naghinoktok. Mihangad siya. “My God. Whatever happens to Charlotte, I can not forgive myself.”